Człowiek potrzebuje domu. Jeśli w danym momencie życia nie może mieć dachu nad głową, próbuje stworzyć sobie jego namiastkę. Wielu z nas widziało osoby dotknięte bezdomnością próbujące w trudnych warunkach ulicy zaaranżować własne miejsce. Potrzeba domu jest może nawet silniejsza od wielu innych potrzeb? Zagubieni Chłopcy
z opowieści o Piotrusiu Panie sami zbudowali sobie dom. Miał on tylko jedno pomieszczenie, ale każdy mieszkaniec posiadał do niego własne drzwi. 

Historia Piotrusia i Chłopców stanowi kanwę do naszego spektaklu. Jest opowieścią
o potrzebie posiadania własnego miejsca, poszukiwaniu relacji i przynależności, dorastaniu i byciu dzieckiem.

Dorastanie dla aktorów naszego spektaklu – dzieci korzystających ze wsparcia świetlicy socjoterapeutycznej na warszawskiej Pradze, młodzieży zmagającej się z pierwszymi etapami dorosłości, która z różnych powodów znalazła się na ulicy, wreszcie dorosłych mieszkańców schroniska dla osób bezdomnych – często jest doświadczeniem niezwykle trudnym i stojącym u podstaw pojawiających się życiowych problemów i kryzysów.

Nasi aktorzy, choć większość z nich jest już metrykalnie dorosła, muszą dorosnąć od nowa, a dorastanie jest możliwe jedynie wtedy, gdy uda się im znów, choć przez chwilę być dziećmi. Jeśli nie obudzą w sobie dziecka, nie uwierzą we wróżki, nie zdołają ruszyć w dobrą stronę.  Staną się bezdusznym Kapitanem Hakiem albo przeliczającym wszystko na pieniądze panem Darlingiem.

Teatr i praca nad spektaklem pozwalają uczestnikom obudzić i poczuć w sobie dziecko. 

REŻYSERIA:

Zuza Gaińska i Małgorzata Lewińska

WYSTĘPUJĄ:

dzieci ze świetlicy socjoterapeutycznej Stowarzyszenia Serduszko dla Dzieci

młodzież z Fundacji po DRUGIE

mieszkańcy Ośrodka Tylko

Spektakl powstał w ramach projektu Fundacji po DRUGIE pt. „Nie masz nic, możesz mieć wszystko” dofinansowanego ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego